Finis coronat opus? Dla kogo finis, dla tego finis...

    To znaczy, że Jeszcze Mąż tyrał jak dziki wykształciuchowy wół i skończył zlecenie dla pewnej pani rektor, której ktoś nawalił z czymś. Jak jest się panią rektor, stać na to, by zatrudnić ghostwritera na boku. Jak jest się prowincjonalnym urzędasem z dwójką dzieci i bezrobotną Niezaradną na utrzymaniu, chwyta się nawet brzytwy w postaci zlecenia opisania rocznego projektu badawczego w tydzień.

    Teraz Jeszcze Mąż popija Guinessa leżąc w wannie i zatapia się w pierwszych stronach Miłoszewskiego. Guiness jest od wdzięcznej grupy opiekunek medycznych, której Jeszcze Mąż wykładał psychologię i coś około socjologii. Jedna z fuch typu brzytwa. Miłoszewskiego "Bezcenny" jest od Niezaradnej na gwiazdkę.

    Ile zarobi Jeszcze Mąż za swój tytaniczny wysiłek? Tego nie wie nikt. Mgliście przebąkiwano coś o dwóch tysiącach. Niezaradna i Jeszcze Mąż są ostrożni w optymizmie. Ale jeżeli... jeżeli... niemowlęcy pokój Dwójki zmieni się w dziecięcy. Ale ciiiiii... jeszcze nikt nie śmie o tym marzyć.

    A Niezaradna? Niezaradna uznałaby dzień za całkiem ok. Dostała łiskacza i 100 zł na imieniny. Od teściów. Liskacza się obali. 100 zł pójdzie na: wykarczowanie krzaczorów nad oczami - 15 zł, życie - reszta. Po ponagleniach na konto napłynęła część kasy za ciuchy i można było zatkać natarczywy pysk orange. No i wreszcie wieczorem będzie mogła rozlegać się muzyka i zawiesi się oko na serialu. Bajka.

    Gówno nie bajka. Przed Niezaradną od cholery roboty. Choroba atakuje od nowa doprowadzony do 65% zdrowia organizm rodzinny. Podejrzanie zachowuje się piec od ciepła w domu i... serial, serial, serial ratunkowy.

    Stan ducha Niezaradnej jest równie bliski podłogi, jak jej zdrowie.     

    Zaś Jeszcze Mąż... nigdy tego nie usłyszy, ale zasłużył, to Wy posłuchajcie: